Dışarda öyle bir fırtına var ki içi ürperten…sıcak bir odada otursan bile kapıda miyavlıyan kediyi düşündükçe tatsız tutsuz oluveriyor insan işte…onu o soğuktan korumak var ama pirelerini düşününcede vazgeçiliyor hemen …biraz da mız mızlık yapıyor tabi yediği önünde yemediği arkasında zaten onuda benmi düşünücem diye kendime telkinde bulunuyorum..kış geldi ister istemez kışı sevmeyenlerde bi hüzün ve can sıkıntısı hali olur.belirsiz bir yorgunluk uykusuzluk ve mahmurlukta cabasıdır.böyle zamanlarda moral yerindeyse değmeyin keyfenize artık…
Baharı özleten zamanlardayız.Yılbaşının telaşında son haftanın heyecanında bir değişik ruh hallerinde buluyoruz kendimizi …en çokta hayattan yakınıyoruz isyankarlık dizboyunu geçmiş vaziyette…televizyondaki ve internetteki bazı reklamları tekrar tekrar gördükçe yada izledikçe tabiri caizse iç bayıltıcı , ömür törpüsü gibi gelmektedir…
birde böyle zamanlarda ev temizlikleri,dersler,misafir ağırlama,yada sabahın köründe buz gibi havada işe veya okula gitme telaşı vardır ama işte yaşanılası anlardır yinede…hayat geçip gidiyor kendimiz için bişeyler yapma zamanı hayatın tadını çıkarma zamanı olduğunu da unutmadan yaşamalıyız bence…öyle anlar oluyor ki bir şarkı bir söz yada bir yazı okurken tıkanıp öylece kalıyoruz içimizden bişeylerin koptuğunu varolan yaralara tuz basıldığını sessizce taa derinden hissediyoruz… kalakalıyoruz öylece gözler doluyor yanaklar yanıyor ve sonra içimizdeki fırtına bitince geçip gidiyoruz o andan öylece bile bile…
ve saatler sonra uykudan uyanırken kalbimizdeki müziğin sesini hissederek tekrar hatırlamak vardır ya geçmişi ...derin bi nefesle silbaştan diyerek kalkınca yataktan aynaya bakarken gözlerde hissedilen tarifsiz duygu yeter belkide herşeyi hazmetmeye içten içe...özgürlük duygusunu bisiklete binerken bile hissetmek ne güzeldir...gelincik tarlasının içinde tekbaşına sırüstü yatıp gökyüzüne bakarken veya bir muhabbet kuşunun uçup elimize konduğunda yaşanılan o doyumsuz anlar vardır yaa dünyaya bedeldir adeta...her zaman için hep kaygısız yarınlara uyanmak dileğiyle...
Baharı özleten zamanlardayız.Yılbaşının telaşında son haftanın heyecanında bir değişik ruh hallerinde buluyoruz kendimizi …en çokta hayattan yakınıyoruz isyankarlık dizboyunu geçmiş vaziyette…televizyondaki ve internetteki bazı reklamları tekrar tekrar gördükçe yada izledikçe tabiri caizse iç bayıltıcı , ömür törpüsü gibi gelmektedir…
birde böyle zamanlarda ev temizlikleri,dersler,misafir ağırlama,yada sabahın köründe buz gibi havada işe veya okula gitme telaşı vardır ama işte yaşanılası anlardır yinede…hayat geçip gidiyor kendimiz için bişeyler yapma zamanı hayatın tadını çıkarma zamanı olduğunu da unutmadan yaşamalıyız bence…öyle anlar oluyor ki bir şarkı bir söz yada bir yazı okurken tıkanıp öylece kalıyoruz içimizden bişeylerin koptuğunu varolan yaralara tuz basıldığını sessizce taa derinden hissediyoruz… kalakalıyoruz öylece gözler doluyor yanaklar yanıyor ve sonra içimizdeki fırtına bitince geçip gidiyoruz o andan öylece bile bile…
ve saatler sonra uykudan uyanırken kalbimizdeki müziğin sesini hissederek tekrar hatırlamak vardır ya geçmişi ...derin bi nefesle silbaştan diyerek kalkınca yataktan aynaya bakarken gözlerde hissedilen tarifsiz duygu yeter belkide herşeyi hazmetmeye içten içe...özgürlük duygusunu bisiklete binerken bile hissetmek ne güzeldir...gelincik tarlasının içinde tekbaşına sırüstü yatıp gökyüzüne bakarken veya bir muhabbet kuşunun uçup elimize konduğunda yaşanılan o doyumsuz anlar vardır yaa dünyaya bedeldir adeta...her zaman için hep kaygısız yarınlara uyanmak dileğiyle...
